Is een opstelling een soort psychotherapie?
‘Opstellen’ was aanvankelijk een methode om de onderliggende betrekkingen te onderzoeken, ontwikkeld vanuit psychodrama, groepstherapie en Gestalttherapie en niet bedoeld als psychotherapie. Het kan wel onderdeel uitmaken van een psychotherapeutisch proces.
Al snel bleek namelijk dat de relaties die de opstelling laat zien, ook inzichten brengt bij psychische problemen als depressie, angsten en andere levensvragen en ziektes. Ze kunnen zelfs invloed hebben op de genezing daarvan. Het familieopstellen wordt daarmee een bijzonder instrument voor psychotherapeuten vanwege de werking bij hardnekkige problemen. Het is echter door Bert Hellinger en ook voor mij niet bedoeld en niet toegepast als een psychotherapeutische methode. Niet alles wat tot 'genezing' leidt is psychotherapeutisch! Een bijzondere ontmoeting, een goed gesprek met vrienden, kan ook helpen maar is daarmee geen psychotherapie. Je spreekt pas van een therapeutische methode in de formele zin, als er een therapeutische relatie is, een contract of afspraak: jij kunt met mijn begeleiding hier aan je probleem ‘werken’. Dat gebeurt uitdrukkelijk niet bij het familieopstellen.
Maar, omdat het voor sommige cliënten wel die suggestie wekt, en een opstelling een diepe invloed kan hebben, geeft dit werk aanleiding tot verwarring en is het ‘gebrek aan nazorg’ voor sommige psychotherapeuten een belangrijk punt van kritiek.
Het is dus belangrijk om je te realiseren dat je zelf volledig de verantwoordelijkheid houdt en hebt over je eigen leven. Heb je behoefte aan nagesprek(ken) dan kun je daar bij mij zelf altijd een afspraak voor maken.